κάμπια

Ονομασία τριών οικισμών. 1. Ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 500 μ., 341 κάτ.) της Εύβοιας. Βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα του νησιού, 35 χλμ. ΒΑ της Χαλκίδας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Διρφύων του νομού Ευβοίας. 2. Ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 165 μ., 41 κάτ.) στην πρώην επαρχία Αποκορώνου του νομού Χανίων. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα του νομού, 25 χλμ. ΝΑ της πόλης των Χανίων. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Βάμου. 3. Ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 340 μ., 117 κάτ.) της Χίου. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νησιού, στις βόρειες πλαγιές του Πελιναίου όρους, 48 χλμ. ΒΔ της πρωτεύουσας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Καρδαμύλων του νομού Χίου.

* * *

και κάμπη, η (AM κάμπη)

είδος εντόμου

νεοελλ.

1. το σκωληκόμορφο νεογνό τών λεπιδόπτερων εντόμων (πεταλούδες), από τη στιγμή που θα εκκολαφθεί ώς τη μεταμόρφωσή του σε χρυσαλλίδα

2. ειδικά η επιβλαβής κάμπια τών πεύκων (κνηθοκάμπη)

2. ανατ. «κάμπη κολική» — το σημείο όπου κάμπτεται το παχύ έντερο

αρχ.

1. επιγρ. κόσμημα που μοιάζει με κάμπια

2. η κάμπια τού μεταξοσκώληκα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το κάμπη παράγωγο του ρ. κάμπτω, πράγμα που μπορεί να αληθεύει, αν η λ. δεν είναι απλώς συγγενής, αναγόμενη στην ίδια ΙΕ ρίζα* kam-p- «κάμπτω», οπότε συνδέεται με το αρχ. ινδ. kapana «κάμπια» και το λεττον. kape «χρυσαλλίδα, κάμπια». Το νεοελλ. κάμπια είναι μεταπλασμένος τ. τού κάμπη κατά τα θηλ. ουσ. σε -α (πρβλ. φώκη > φώκια)].